تأثیر ویتامین های آنتی اکسیدان بر چربی های خون بیماران تحت درمان با لواستاتین

مقدمه و هدف: بیماریهای قلبی ـ عروقی در آمریکا، آمار بیشترین عامل مرگ و میر را به خود اختصاص داده است. امروزه علاوه بر داروهای متداول، داروهای مکمل از جمله ویتامین ها تحت مطالعه و یا مصرف ، برای این بیماران هستند. در این رابطه، ویتامین های آنتی اکسیدان بیش از بقیه مورد توجه می باشند. هدف از این تحقیق تعیین تأثیر ویتامین ای و یا مجموعه ویتامین های ای و ث بر کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته کم و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد بیماران هیپرلیپیدمیک می باشد که تحت درمان با لواستاتین هستند. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور 93 بیمار هیپرلیپیدمیک به ترتیب مراجعه به یکی از مطب های پزشکان داخلی شهر کرد درسال 1383 در یکی از سه گروه دارویی زیر قرار گرفتند. گروه اول لواستاتین (40 ـ 20 میلی گرم) و پلاسبو(کپسول نشاسته)، گروه دوم لواستاتین (40 ـ 20 میلی گرم) و ویتامین ای (400 واحد روزانه) و گروه سوم لواستاتین (40 ـ 20 میلی گرم) به اضافه ویتامین ای (400 واحد روزانه) و ث (1000 میلی گرم روزانه) دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و 10 هفته پس از مصرف دارو، میزان کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته کم و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد بیماران اندازه گیری و مقایسه شدند. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون آماری تی آنالیز شد . یافته ها: کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین با دانسیته کم بیماران در همه گروه ها بعد از 10 هفته مصرف دارو کمتر و لیپوپروتئین با دانسیته زیاد آنها بیشتر از شروع مصرف دارو بود (01/0 p< ). پارامترهای فوق بر همین روال در گروه های دوم و سوم با گروه اول متفاوت بود (01/0 p< )، ولی در گروه سوم به جز لیپوپروتئین با دانسیته کم (05/0 p< ) که کمتر از گروه دوم بود، بقیه پارامترها با گروه دوم تفاوت معنی دار آماری نداشتند. نتیجه گیری: اضافه شدن ویتامین های آنتی اکسیدان به خصوص ویتامین ای به رژیم درمانی بیماران هیپرلیپیدمیک احتمالاً مفید خواهد بود.